In memoriam Graas Teuben
1939 – 2020
De waarde van sociale betrokkenheid
In de vroege morgen van 17 januari 2020 is Graas Teuben overleden. Veel inwoners van Zeist kennen Teuben als de gedreven man achter de Sociale Raadslieden, Voedselbank en de Stichting Leerkansen Zeist. Vanaf het ontstaan van deze organisaties was Teuben er actief bij betrokken.
Dankzij de initiatieven van Graas Teuben kunnen sinds 2007 120 tot 130 Zeister gezinnen wekelijks hun voedselpakket ophalen bij de Voedselbank. Graas Teuben was een sociaal bewogen man. Hij wilde gezinnen verder helpen en vond dat deze geholpen moesten worden. Zo is er onder zijn leiding bepaald dat afnemers van een voedselpakket onder begeleiding van een deskundige beoordelaar actief aan de slag moeten gaan met het aanpakken van de problemen.
In Zeist is het onderwijs niet gratis. Om deze reden stichtte hij in 2016 onder het motto “Nu meedoen, is straks meetellen” de Stichting Leerkansen Zeist op. Deze stichting wil ondersteuning bieden aan kinderen in de leeftijd van 4 tot 18 jaar om te kunnen deelnemen aan binnen- en buitenschoolse activiteiten van hun school. Deze kinderen kunnen zo hun sociale vaardigheden en kennis optimaal mogelijk ontwikkelen en later als volwassenen volwaardig deelnemen aan de samenleving.
Graas Teuben was niet alleen een man van woorden, maar ook van daden. Als er een nieuw initiatief was geboren voor een sociale activiteit dan schreef hij het beleidsplan. Met dit plan in de hand overtuigde hij vervolgens de beleidsambtenaren en de politiek van de noodzaak ervan, nog voordat de club bij elkaar kwam. Dankzij zijn verbindend vermogen wist hij mensen met verschillende achtergronden bij de daadwerkelijke uitvoering bij elkaar te brengen. Onder de geuzennaam “De drie musketiers”, zorgde hij samen met Nico van der Graaf en Albert van Meerveld voor een ICT-omgeving en ook dat groenten die de Voedselbank verspreidde vers waren.
Ook al had gezondheidsjurist Graas Teuben liever gezien dat de ongelijke inkomensverdeling en de sociale ongelijkheid rechtsaangelegenheden zijn waarvoor de gemeente zijn verantwoordelijkheid neemt, nimmer heb ik hem een hoge borst zien opzetten dat hij als ‘dorpsregent’ zoveel dingen voor elkaar kreeg voor mensen die niet of nauwelijks kunnen deelnemen aan het ‘goede leven’ in Zeist. Was een initiatief eenmaal omarmd, dan voegde hij de daad bij het woord. Als een vluchteling geen onderdak had dan ging hij tot ’s avonds laat op pad om ervoor te zorgen dat deze onderdak kreeg. Had een getalenteerde leerling geen geld om deel te nemen aan de vooropleiding voor de zangacademie, dan was het Graas Teuben die in alle krochten van de samenleving op zoek ging naar mogelijkheden om haar die opleiding te laten volgen.
In 2018 moest Graas Teuben vanwege zijn gezondheid de activiteiten voor de verschillende door hem opgerichte organisaties neerleggen. Bij zijn afscheid van de Stichting Leerkansen Zeist dachten we aanvankelijk “deze man verdient een blijvend standbeeld als voorbeeld voor ons allen in Zeist”. We vonden de toenmalige stadsdichter Henjo Hekman bereid een standbeeld in taal op te richten. Zijn gedicht kreeg de titel “Iemand moet het doen”.
Graas Teuben deed het!
Henny Fokkema, voorzitter Stichting Leerkansen
